Spencer Holst

Köylere, kasabalara gidip çocuklara, teyzelere, amca ve yaşlılara, içerisine bir sürü kedinin doluştuğu anlatılar dillendiren eski kafa bir hikâyeci. Amerikalı, hatta tam bir New Yorklu. Allen Ginsberg, John Cage, W. S. Merwin, George Quasha, Hugh Seidman gibi diğer Amerikalı edebiyatçılarla birlikte, şehrin yeraltı edebiyatının karakterine uygun olarak hikâyelerini sahnelerde, kiliselerde, kahve köşeleri ve parklarda sergileyen bir cambaz, kelime hokkabazı, cin fikirli melek yüzlü modern masal ozanı. Yerel radyolardaki programları ve kaligrafi ağırlıklı suluboya çalışmaları gibi hiç fuzuli olmayan işlerle de uğraştı. Pek çok dile çevrilen Kedilerin Dili (1971) ile sessiz ama bayağı da kalabalık beynelmilel bir kitleye sahip oldu. 1977 yılında Amerikan Sanat-Edebiyat Akademisi ve Enstitüsü tarafından Rosenthal Vakfı Ödülü verildi. Tüm öyküleriniyse, gençliğinde yazdığı üç beş öyküyü saymazsak Hikâyeci Zebra’da (1993) derleyip topladı, Muhteşem Sessizlik (2000) adında deneysel bir uzun öykü kaleme aldı. Ömrünü, yazar olmak uğruna erken yaşlarında geldiği New York’ta, son yıllarınıysa sanatçı ve yazarların çalışması için özel olarak tasarlanan Westbeth Sanatçılar Cemiyeti’nde geçirdi. 2001 yılında yaşamını yitiren Zebraların Hikâyecisi Spencer Holst, bize başkalarının, hem de çok başkalarının, hayvanların, ormanların, delilerin, sihirbazların, sahtekârların, aynaların ve aynaya yansımayanların şefkat dolu hikâyelerini bıraktı.